Choroba zwyrodnieniowa stawów to najczęstsza przewlekła choroba stawów maziówkowych o różnym pochodzeniu. Jej charakterystyczną cechą jest zużycie się powierzchni stawowych i kościotworzenie. W wyniku zwyrodnień stawów dochodzi do stałej progresji zmian patologicznych. W przypadku stawu biodrowego wraz z postępem choroby u pacjenta pojawia się coraz silniejszy ból, problemy z chodzeniem, a w końcu zostaje on całkowicie unieruchomiony. Rehabilitacja we wczesnym okresie choroby zwyrodnieniowej może istotnie poprawić jakość życia chorego oraz wpłynąć na spowolnienie choroby.
Staw biodrowy to staw kulisty, panewkowy, wieloosiowy. Składa się z głowy kości udowej oraz panewki, którą tworzy kość miedniczna. Panewka stawowa jest otoczona obrąbkiem stawowym. Staw biodrowy jest unaczyniony przez tętnicę okalającą udo przyśrodkową oraz boczną, a także tętnicę pośladkową dolną i górną. Jest unerwiony przez nerw udowy, zasłonowy oraz kulszowy.
CHOROBA ZWYRODNIENIOWA STAWÓW – CO TO JEST?
Jest to najczęstsza przewlekła choroba stawów maziówkowych o różnym pochodzeniu. Jej charakterystyczną cechą jest zużycie się powierzchni stawowych i kościotworzenie. W wyniku zwyrodnień dochodzi do zmian patologicznych w obrębie chrząstki stawowej, czyli warstwy zbudowanej z tkanki łącznej, obejmującej nasady sąsiadujących ze sobą kości. Rolą chrząstki jest zapobieganie ocieraniu się kości o siebie, w związku z czym ich powierzchnie nie ścierają się, co umożliwia bezbolesne poruszanie się stawu.
Choroba zwyrodnieniowa dotyczy jednego bądź kilku stawów. W wyniku zwyrodnień stawów dochodzi do stałej progresji zmian patologicznych. Choroba zwyrodnieniowa jest wynikiem zarówno biologicznych, jak i mechanicznych zdarzeń zakłócających pracę powiązanych ze sobą procesów degradacji oraz syntezy chrząstki stawowej. Obejmuje wszystkie tkanki stawu, dając morfologiczne, biochemiczne, molekularne oraz biomechaniczne zmiany komórek macierzy. Zmiany te prowadzą do rozmiękania, utraty m...
